uyan

Karanlık siniyor boz toplara
Güneş yok, ateş yok, eş yok
Tufan, kasırga cehennem
Artık bayrak bile kanayan yara.

Ne gökten bir haber, ne yerde bir iz
Artık her şey bitti, herkes ümitsiz
Güneş çoktan söndü, yıldız da, ay da.

Kapasam da gözümü görecek düş kalmadı.
Ağlamak istiyorum, gözümde yaş kalmadı,
Gönlümü doyurmaya ağusuz aş kalmadı,
Bağrıma basmak için yolumda taş kalmadı.

Tanrım, ey tanrım yerin üstü altından da beter
Açılsın kapıların yeter.
Yalvarıyoruz sana
Sonsuz göklerinden bir ışık gönder.

Ey dipsiz kuyuda gün sayarken
Yumma gözlerini, vakittir uyan
Dalgalan ey deniz, yırtıl ey perde
Ey maden örsten kalk, parla ellere.
Yetişir boşlukta aranan ey el!
Kör! Aç gözlerini, dilsiz dile gel,

Ey dipsiz kuyuda gün sayıklayan
Yumma gözlerini, vakittir uyan!
İniyor damla damla ruhlara nur,
Biten her şey başlıyor şimdi,
Demirci demiri dövmeğe geldi.
Zafer, zafer!
Ey susuz çeşmelerin sel olan suyu,
Gel ki zemzem eski kör kuyu
Başımızda güneş, kalbimizde eş,
Her fikir bir ışık, her his bir ateş
Gözler açıldı, çözüldü diller
Dudaklar kuru, çorak gönüller
Zafer, zafer
Gel ey susuz çeşmelerin sel olan suyu
Gel ki zemzem olsun eski kör kuyu.

Gün doğuyor, ışık bir deniz gibi
Gümüş taşlar uzansın nur pınarına,
Gün doğuyor üstümüzden, gönlümüzden
Selam güneşe, aşka,
Aydın ufuklara, hayata selam!